ببینید ، پخت وپز میلیاردی در جنگل - ذهن خاکستری

ویدئوی این مستند را ببینید

هوا ابری بود و رنگ ها بدون نور درخشان خورشید خاکستری. اما شگفتی های طبیعت آنقدر زیاد بود که انگار از دالانی بهشتی می گذشتیم از گرگان تا پارک ملی گلستان دو ساعت راه بود و بین راه باید دوباره سری به گالیکش می زدیم جایی که برترین نوع قارچ ترافل در آنجا پیدا می گردد.

روز قبلش ما را به یکی از انبارهای اداره جنگلبانی رامیان بردند و اتاقی را نشانمان دادند پر از بیلچه و شن کش. می گفتند تعدادشان نزدیک به 3هزار عدد است .

تازه این یکی از انبارهایی بود که ما دیدیم بقیه اش را خدا می داند. از آنها خواستم یک بیلچه و شن کش هم به ما قرض بدهند تا خودمان آزمایشمان را آغاز کنیم .

در گالیکش از افراد بومی پرسیدیم ترافل را کجا می توانیم پیدا کنیم. انگار با کلمه ترافل آشنا نبودند. یکی شان که متوجه منظورمان شد گفت: آهان دنبلان کوهی را می گویید باید داخل جنگل بروید حتی آدرس محل خرید و فروش اش را هم گفت .

از چندین نفر سؤال پرسیدیم همه با خوشحالی آدرس می دادند. مردی میوه فروش گفت: اگر می خواهید خریداری کنید باید نزدیک غروب بیایید چون آنهایی که دنبلان کوهی می نمایند غروب از جنگل بیرون می آیند .

داخل جنگل شدیم. موتورسواری مارا تعقیب می کرد ایستادیم و به او گفتیم می خواهیم ترافل پیدا کنیم. کمی به ما نگاه کرد و پرسید: بیل دارید؟ گفتیم: بله و بعد با اشاره دستش گفت که به دنبالش برویم .

مسیری سنگلاخی و پر از دست انداز بود از یک جایی به بعد نتوانستیم جلوتر برویم. او اصرار داشت که می گردد ولی مجبور به دورزدن شدیم .

تلفنی با یکی از محلیان که آشنا به منطقه بود تماس گرفتیم و او آدرسی داد که شاید در آنجا بتوانیم ترافل پیدا کنیم .

راهی آن منطقه شدیم با اطلاعاتی که داشتیم بعد از 2ساعت جست وجو توانستیم چندتا ترافل کوچک زیر درخت بلوط پیدا کنیم. اما هر ضربه به زیر درختان، ریشه ها و بلوط های جوانه زده را نابود می کرد.

اگر کسی بخواهد یک کیلو قارچ ترافل پیدا کند باید چه اندازه خاک زیر چند درخت را زیر و رو کند؟ و چند جوانه بلوط را از زندگی جدا کند؟

این روزها خاک کف جنگل های گلستان را که نگاه کنید پر است از ضربه تیشه ها؛ گویی جنگل درگیر جنگ جهانی با آدمیان است .

می گویند پخته این قارچ مزه گوشت می دهد. بساط پخت وپز را هم آورده بودیم. دوتا از ترافل ها را با روغن زیتون تفت دادیم اما هیچ مزه خاصی نمی داد. شاید به ذائقه اروپایی ها خوش می آمد .

با خودم گفتم: نه مزه خاصی می دهد و نه خواص اش نصیب مردم خودمان می گردد. کاش مردم کمی به فکر طبیعت و آینده بچه ها ایران بودند .

داخل پارک ملی گلستان هم وضع بر همین منوال بود. به مسئول پارک که گفتیم برای موضوع قارچ ها آمدیم داغ دلش تازه شد و گفت: پارک ملی پر از گونه های حیات وحش است و زیستگاه اصلی گزار، با توجه به کمی بارش نسبت به سال گذشته خطر آتش سوزی بسیار بالاست و با این اوضاع به جای حفاظت از حیات وحش دائما باید حواسمان به جست وجوگران ترافل باشد .

با خودروی یگان حفاظت محیط زیست داخل پارک شدیم آن روز باد شدیدی می وزید آتش سوزی شب گذشته محیط بانان را خسته نموده بود. ولی با این خستگی باز هم عشق به محیط زیست نمی گذاشت نسبت به کارشان بی تفاوت باشند .

چند روزی بود که هوا ابری بود اما باران نمی بارید. مسئول پارک ملی که پشت فرمان در حال رانندگی بود بی توجه به ما زیر لب گفت: خدایا بارون بفرست، بارون

ادامه این گزارش را در اپیزود چهارم بخوانید.

گزارش و تدوین: مهلا داریان

تصویربردار و عکاس: مونا فاضلی