مور در مراسم عزاداری به زبان کردی و لکی اجرا می گردد - ذهن خاکستری

سجاد نظری، کارشناس ثبت میراث ناملموس استان ایلام گفت: مور یکی از موسیقی های محلی است که هنگام سوگواری، ماتم، عزا و در غم از دست دادن عزیزان سر داده می گردد. در این هنگام عزاداران به شیوه مرسوم و با استفاده از سروده ها و ابیات، مویه سر می دادند و اندوه و بی تابی خود را ابراز می کردند.

به گفته این کارشناس ثبت، مور به صورت دسته جمعی در مراسم های سوگواری اجرا می گردد که همواره یک نفر به صورت سردسته به خواندن روان شعر می پردازد، سپس دیگر افراد به صورت گروهی آن را تکرار می نمایند. ضمن اینکه هر بار اجرا، یک چهار بیتی را تشکیل می دهد که دو بیت به وسیله سردسته و دو بیت دیگر به وسیله همخوانان اجرا می گردد.

نظری ادامه داد: محتوا و موضوع این مورها، حماسه، وصف سوگ و اندوه است و با چندین ریتم و مقام موسیقایی خوانده می گردد. این نوا ذاتا غمگین و دلتنگ نماینده بوده و با اشعار حماسی و عاطفی حزن انگیزی خوانده می گردد. کردها و لک ها هنگام دلتنگی و غم و غصه های عمیق و در سوگ عزیزانشان در مراسم سوگواری به مور پناه می برند. هنگام اجرای مور معمولا یک یا دو و گاهی هم سه یا چهار زن با هماهنگ کردن ریتم صدایشان با یکدیگر در رثای تازه درگذشته مور می خوانند و بقیه زنان گریه می نمایند. علاوه بر زنان، مردها نیز گاهی در مراسم سوگواری مور می خوانند.

این کارشناس ثبت میراث ناملموس استان ایلام گفت: مور در دو سبک مجلسی و غیر مجلسی و در مقام های مختلفی اجرا می گردد.

به گفته نظری، این مراسم سال 1396 به شماره 201 در لیست آثار ناملموس کشور ثبت شده است.