کودکتان بدغذاست؟ - ذهن خاکستری

کودکتان بدغذاست؟

نویسنده:دکتر ربابه شیخ الاسلام*

وسواس والدین و متوسل شدن به هر کاری برای اینکه کودک بیشتر غذا بخورد و اشتغال ذهنی برای هر چه بیشتر وزن گرفتن بچه ها، یکی از مسائل رایج پدرها و مادرهاست.

عدم توجه والدین به تاثیر وراثت، محیط، نوع شخصیت و رفتارهای کودک و نیازهای او و صرفا توقع داشتن یک بچه درشت و چاق، موجب می شود آنها به اشتباه تصور نمایند که با فشار آوردن و به زور غذا دادن به کودک می توانند به آرزوی خود برسند. گاهی هم وسواس به خرج می دهند که بچه باید حتما فلان میزان گوشت یا سبزی یا شیر را بخورد. بنابراین، اطلاعات و برداشت های نادرست، موجب اصرار بیش از حد والدین و فشار بی مورد آنها بر کودک می شود. مادر می گوید: چرا بشقاب غذای تو خالی نشده؟ تو که چیزی نخوردی! این همه زحمت کشیدم و برایت غذا درست کردم لب نزدی. نهایتاً این فشارها علاوه بر آثار سویی که بر روح و روان کودک وارد می آورد، علاوه بر خدشه دار شدن روابط والدین و فرزند اغلب بی نتیجه بوده و یا حتی نتیجه عکس می دهد. بعضی از این رفتارهای نادرست به قرار زیرند:

گاهی اوقات، کوشش بیش از حد برای برقراری نظم و انضباط در موقع غذا خوردن و به اصطلاح، رفتار صحیح داشتن سر سفره غذا برای کودکی که دوست دارد با غذایش بازی کند به حالت تنفر از غذا خوردن منجر می شود.

بعضی مواقع، عوامل دیگری مثل اضطراب زیاد مادر به علت فشار ناشی از کار و مشغله فراوان یا احساس گناه مادر به واسطه این ذهنیت که مادر خوبی نیست و به علت کار زیاد از فرزندش غافل است، موجب می شود که برای غذا خوردن کودک کوشش و وسواس بیش از حد به خرج دهد تا بتواند احساس مادر بودن را که به تصورش کامل نیست در خود ایجاد کند.

گاهی عوامل دیگری نظیر اصرار به جدا کردن کودک از کار یا چیزی که دوست دارد ولی مجبورش می نمایند تا آن را رها کند و غذا بخورد یا اصولا رضایت نداشتن کودک از موقعیت خود در خانواده و یا محبت نکردن به موقع والدین، بعلاوه استرس و تنش حاصل از رفتار پدر و مادر با یکدیگر، خوردن غذاهایی که دوست ندارد و یا غذایی که بقیه اعضای خانواده هم اظهار می نمایند که دوست ندارند و در نتیجه او هم یاد می گیرد که دوست نداشته باشد، غذاهای یک جور و یکنواخت و یک مزه، بدون تغییر رنگ و بو، همه می توانند بر اشتها و غذا خوردن کودک اثر گذاشته و باعث مقاومت در کودک و در نتیجه اعمال فشار بیشتر از طرف مادر و افزایش نگرانی و تشویش او از غذا نخوردن فرزندش شود.

همه این عوامل باید مورد توجه قرار گیرند و برای برطرف مسائل کوشش شود در نتیجه، شیوه مطلوبی برای تغذیه کودک انتخاب شود تا غذا خوردن برای او یک تجربه شیرین و دلچسب و برای مادر سبب آرامش خیال و انگیزه بیشتر جهت تهیه غذاهای مناسب و متنوع شود.

پی نوشت ها :

* متخصص اپیدمیولوژی تغذیه

منبع:www.salamat.com

/ج

منبع: راسخون